W minioną sobotę rozegraliśmy kolejną edycję zawodów makiet RC w kategorii F4H-P organizowanych przez Aeroklub Ziemi Mazowieckiej i Redakcję "Przeglądu Modelarskiego RC". W szranki stanęło 9 zawodników. Na początku wszystkie modele zgłoszone do zawodów zostały zważone i ocenione przez komisję sędziowską. Modele i oceniającą je komisję uwiecznił Andrzej na filmiku:

Po ocenie statycznej przenieśliśmy się na płytę lotniska.

Pogoda była wręcz wymarzona do latania. Wiatr trochę kręcił, ale w sumie latającym modelom to zbytnio nie przeszkadzało. Zawody przebiegały sprawnie, więc udało się wylalatać regulaminowe 3 kolejki. Po każdym locie komisja udzielała praktycznych rad zawodnikom odnośnie sposobu wykonywania figur i oddania realizmu lotu pierwowzoru.
Po zakończeniu lotów i podliczeniu wyników zostały wręczone dyplomy uczestnictwa oraz puchary i nagrody dla zwycięzców. Sędzia główny w podsumowaniu stwierdził, że poziom zawodów z roku na rok rośnie, dowodem czego jest to, że wszystkie modele wróciły cało do domu.

No i kolejny fajny film, tym razem Pawła, który zamienił drążki aparatury na kamerę.

Już niebawem kolejna edycja zwodów F4H-P - tym razem w Kutnie.

Piękna sobotnio-niedzielna pogoda i zbliżający się termin zawodów F4H-P zachęciły modelarzy do odwiedzenia lotniska. W piątek Robert zamknął relację z budowy udanym oblotem modelu Piper Pa-25 Pawnee, który pięknie uwiecznili dla nas Wojtek z Pawłem.

Ja postanowiłem wykorzystać sobotę na przewietrzenie Motha i odświeżenie sobie figur programu F4H-P. Wylatałem 3 zbiorniki. Niestety jakimś cudem w locie zgubiłem kółko ogonowe (puściła żywica zabezpieczająca nakrętkę) i było po lotach. Dobrze, że wziąłem Esiaka to jeszcze sobie rekreacyjnie polatałem w towarzystwie Krzyśka i Jurka, który pod okiem Piotrka próbuje motoszybowcem nauczyć się pilotażu RC - początki są trudne, więc my mieliśmy trochę ubawu, a Jurek sporą dawkę adrenaliny. Piotrek katował swoją spalinową Extrę 300. Po kilku naprawdę fajnych lotach Extra wykonała spektakularnego "kreta". Komisja badania kretów zgodnie ustaliła, że przyczyną było oderwanie się kabelka od pakietu zasilającego elektronikę - puścił zgrzew. Uszkodzenia są na tyle poważne że chyba skończy się kupnem nowego egzemplarza. Poniżej kilka migawek z wczorajszego latania - fotki Jurka.

Opatrzność nad nami czuwa. Piękna słoneczna pogoda z umiarkowanym wiatrem utrzymała się do końca trwania imprezy. Wykonaliśmy kawał dobrej organizacyjnej roboty, a Piotrek i Marcin dzielnie bili się o Płockie niebo. W WWII byli lepsi, ale w WWI dwa miejsca na pudle przypadły w udziale naszym chłopakom - brawa dla Piotrka i Marcina, który przecież debiutował na ACES. Dzięki sponsorom - Petrotelowi, Peklimarowi i Agpressowi udało nam się fajnie zorganizować i zabezpieczyć teren oraz nakarmić wszystkich pyszną kiełbaską i kaszanką z grilla - nikt głodny z Płocka nie wyjechał, a już powoli tradycją się staje, że Wojtek staje za rusztem i szykuje jedzonko.

W zawodach wzięło udział 23 zawodników, z których 22 latało w WWII, a 7 w WWI.

Walki były zacięte. Nikt nie oszczędzał modeli co pewnie widać będzie na filmach, które niebawem się pojawią bo fotografów było sporo.
A tak wyglądały zwycięskie trójki:

Czyżby sezon rozpoczęty? Niedzielny wieczór to najlepszy czas, żeby zamącić trochę błękit nieba, a nic tak błękitu nie mąci, jak spaliniaki! W liczbie 4 sztuk: trzy rasowe kombaty i jedna Extra - taka flota była! Był też co prawda jeden Fw190 (esiak) o mocy średniej klasy blendera z Biedronki-radził sobie nieźle w przesyconym spalonym nitrometanem powietrzu, ale hałas już nie ten... Mi z Piotrkiem udało się nawet trochę poganiać, co prawda jeszcze bez taśm. I całe szczęście bo kombacenie wciąga, a modele parę razy przeleciały baaardzo blisko siebie - ku uciesze zebranych. Tak czy siak, było nas tylu, jak już dawno nie było. Nie wszyscy latali, za to co drugi filmował - jest plan, żeby na forum stworzyć specjalny dział filmowo-operatorski. Oby więcej takich wieczorów!
Marcin- AQUARIUS

Jesteśmy starymi zgredami, tak by można określić nasze umawianie się na latanie. No ale jakoś się udało! Pierwsze niezdarne (przynajmniej moje) loty przetarły skostniałe jeszcze przedwiosenne niebo - słoneczko powoli, ale skutecznie daje znać o sobie, choć jak się stoi tyłem to palce jeszcze sztywne.